14 juni, vrijdag Fukuoka, Honk Kong en Amsterdam
Ik had een slechte nachtrust, veel gehoest, griep, koorts en gesnotter. Jammer want we hadden een hele mooie hotelkamer. Ik besloot om zo lang mogelijk in bed te blijven en via Renate onze reisbegeleidster het hotel te vragen of ik langer op de kamer kon blijven tot vertrek om 13.30 u. Dat zou kunnen mits er bijbetaald werd. Op een laatste dag zit je niet meer zo ruim in het geld omdat je de Jennen probeert op te maken, dus optie credit card. Renate stelde voor dat ik op haar kamer mocht blijven omdat zij de kamer tot en met zaterdag had. Ze ging niet met ons mee terug maar weer naar Tokyo om zondag met een volgende groep dezelfde reis te gaan maken. Bijzonder aardig!! Renée is met Berry , Margo en Renate naar het op 6 na hoogste gebouw van Japan nog gegaan. Ze vertrokken om 10.30 uur toen ik op de kamer van Renate ben gaan liggen. Het was niet meer zo strak blauw als de afgelopen dagen maar het uitzicht was nog steeds de moeite waard. Ze stonden op 234 m hoogte, dus hoger dan we in Tokyo zijn geweest. Ze hadden mooi zicht over de stad en de zee. De toren wordt ieder seizoen anders aangelicht, overeenkomstig de festiviteiten of seizoenen. Ze zijn er met de bus naar toegegaan die vlakbij het hotel bij het station vertrok. Om 13.15 u kwamen ze terug, ik was me net aan het klaarmaken voor de tocht naar Nederland en de laatste dingen in de rugzak te doen. Ik was blij dat ik niet ben meegegaan, was veel te ziek en ook blij dat Renée het wel heeft gedaan want dan had ze tenminste nog iets aan deze dag. Om 13.30 u vertrokken we met de groep uit het hotel met de metro naar het vliegveld. De metro stopt alleen op domestic AirPort, vervolgens moet je nog een shuttlebus nemen naar het internationale vliegveld, een beetje onhandig, zeker als 16 man met bagage op zo’n bus afstormen.
Het inchecken ging snel, geen lange rijen, wel had het vliegtuig 40 min vertraging bij aankomst werd ons medegedeeld. Voor ons niet erg want dat betekende een kortere tijd op Hong Kong AirPort. Daar hadden we 5 uur overstaptijd.
Na inchecken en controle begon het lange wachten. We hebben nog veel zitten kletsen met Margo en Berry van onze groep. Ik moet zeggen dat het erg goed klikte tussen ons en we hebben enorm veel plezier gehad. Op het vliegveld afscheid van Renate genomen, nog een envelopje gegeven. Ze heeft het goed gedaan hoewel af en toe haar richtinggevoel haar in de steek liet, maar Berry loste dat goed op. Hij komt overigens regelmatig in Japan voor zijn werk maar wilde het nu ook eens aan zijn partner laten zien.
We vertrokken ipv 17.40 u om 18.30 u richting Hong Kong. Tussen Japan en Hong Kong is één uur tijdsverschil. Ik had enorm veel last bij het dalen van mijn oren, en loop nu nog steeds met verstopte oren rond. Was ook erg pijnlijk. Om 0.15 u zouden we pas uit Hong Kong vertrekken richting Amsterdam. Het vliegveld van Hong Kong is enorm, hele lange grote vertekhallen. Hier hebben we ook met zijn vieren eerst bij de Starbucks gehangen en daarna in de stoelen. Gedrogeerd met medicijnen ben ik het vliegtuig ingegaan. Cathay Pacific kan een leuke luchtvaartmaatschappij zijn, maar het interieur van het vliegtuig is op kleine Hong Kongneesjes gedimensioneerd. Verschrikkelijk, de ergonomie van de stoelen past niet bij ons postuur en de afstand is ook veel kleiner. De vlucht duurt 11 u dus je wilt wel wat slapen. Dat lukt dus niet echt. Om 6.00 u plaatselijke tijd (tijdsverschil is 6 uur) landden we in Amsterdam, in de stromende regen. Uitgestapt door douane en bagage van de band gehaald. Met Berry en Margo nog even koffie gedronken bij ..... Starbucks op Schiphol en toen afscheid genomen. Mijn oren zaten dicht en ik hoorde niets. Met trein naar Utrecht en gelukkig mijn eerste kennismaking met de NS na de verwenperiode in Japan te hebben meegemaakt was meteen raak, de trein die we wilden nemen reed niet! Om 9.30 u waren we weer thuis.
Het was een heel mooie reis, Japan is een fascinerend land waar enorm veel te zien is. Japanners zijn vriendelijk, het is er bijzonder veilig, je hoeft nooit bang te zijn dat ze iets stelen van je en het is er schoon. Wil je met 120 mln mensen op een relatief klein grondgebied wonen dan zijn dat wel zaken die moeten kloppen. Japanners zijn net bonsai boompjes, ze worden al op jonge leeftijd kort en in vorm geknipt.
