24 november donderdag 2022 Russell

Na weer een een prima nachtrust op de gewone tijd opgestaan en ontbeten bij de eigenaresse van de B&B in haar huis in de keuken. Weer leuke verhalen gehoord zoals dat haar zoon aan het NZ jacht voor de Volvo Ocean Race heeft gebouwd maar daar uiteindelijk mee gestopt is. Hij was ontwerper van de kiel van de boot en die werd gemaakt uit allerlei (giftige) kunststoffen wat hij niet verantwoord vond. Zijzelf heeft altijd gezeild, haar zeilboot ligt niet meer hier in Russell in het water maar in Auckland omdat daar de watertemperatuur lager is en dus minder algen aangroei op de romp. Daarnaast vinden wij Russell een aller aardigst plaatsje vanwege de laagbouw en alles in een koloniale stijl. De eigenaresse vertelde ons dat appartementen hier ook niet kunnen vanwege het drinkwater. Er is hier geen drinkwaternet. Ieder huis zorgt voor zijn eigen drinkwater (regen) en dat lukt bij appartementen niet. In droge zomers moet zij drinkwater inkopen, dat komt dan met tankwagens die haar regenwaterreservoir vult. Vanwege de vele regen heeft ze voorlopig geen probleem. Na het ontbijt even gewacht tot regen is overgetrokken. Vandaag zouden we wat meer van Russell gaan bekijken. Hoewel het een heel klein plaatsje is heeft het toch veel historie en hebben we weer aardige verhalen gehoord. Om 10.15 u na de eerste hevige regenbuien vertrokken naar het Pompellier Mission. In de baai lag een enorm cruiseschip. Dit statige gebouw werd in 1841 - 1842 gebouwd door bisschop Jean Baptiste Francoise Pompellier. Hij is in Lyon geboren en als missie priester vertrokken richting Oceanië. Tijdens zijn tocht die 2 jaar duurde had hij al veel Maori ontmoet en hun taal machtig gemaakt. In 1836 kwam hij in het vrijgevochten en helse Russell aan waar hij deze missiepost stichtte. Maar het belangrijkste is dat hij uit Frankrijk een drukpers liet overkomen waarmee hij de bijbelvertaling in Maori taal drukte. Deze pers staat er nog steeds. Wat belangrijk is dat Maori in principe geen schrijftaal kent maar dat hij hiermee toch de Maori een geschreven bijbel tekst heeft gegeven. Tevens is er toentertijd een leerlooierij en boekbinderij in gevestigd om het drukwerk in te binden. De bisschop Pompallier had vanwege zijn kennis van de Maori taal goede banden met hen en was zeer geliefd. Na 10 jaren is hij verder getrokken, vanwege zijn gezondheid en is in 1871 in Parijs gestorven en begraven. In 1998 is een afvaardiging van de Maori uit Russell naar Parijs gegaan en heeft in overeenstemming met zijn familie en de Franse overheid zijn lichaam opgegraven en teruggebracht naar NZ en in de buurt van Russell herbegraven. De Maori zeggen dat Pompallier weer terug is in zijn vaderland. Mooi verhaal toch? Wij zijn begonnen met een kop koffie en zelfgemaakte caramel cake. Om 10.00 u kregen we een rondleiding door de voormalige missiepost met drukpers. Hier kregen we dit hele verhaal te horen. Interessant. Om 12.30 u naar het Russel museum, waar onze eigenaresse van de B&B vrijwilligerswerk deed en achter de kassa zat. Voor gereduceerde 65+ prijs 😀 binnengekomen. Een alleraardigst museumpje over de geschiedenis van dit walvissen hellegat uit 1840. Er staat een schaalmodel (1 : 5) van de Endeavour, het schip waarmee kapitein Cook hier aan wal kwam. De bouwer van dit schaalmodel heeft in Auckland met dit model in de zee gevaren. Koffie gedronken bij een plaatselijke koffiebar en richting Flagstaff Hill gelopen. Naast een mooi uitzichtpunt is dit ook de plek waar in 1844, 4 jaar na ondertekening van het verdrag van Waitangi, de Maori krijger Hone Heke, de vlaggenmast met de gehate Union Jack neerhaalde. De mast werd vervangen maar Hone Heke wist de mast nog 2 keer om te hakken. Het leidde tot de eerste schermutselingen na de ondertekening. Terug naar huis gelopen en even op veranda gezeten. Toen naar het kerkje Christ Church in het dorp gelopen. Deze kerk uit 1836 is de oudste van het land. Een van de stichters van de kerk is Charles Darwin. Toen de schermutselingen met Hone Heke uitbraken zijn hier enkel Engelse zeelieden van de Hazard omgebracht. Hun graven zijn nog te zien op het kleine kerkhof bij de kerk. Daarnaast zijn er nog andere oude gebouwen uit het midden van 1800, zoals het statige hotel Duke of Marlborough en het ernaast gelegen politiebureau uit 1870 met een enorme grote boom uit datzelfde jaar. Op een terrasje in de zon nog wat gedronken en weer naar huis. Om 18.25 u terug naar dorpje en bij Thai gegeten. Terug, net op tijd voor de regen. Het heeft de hele middag flink gewaaid en af en toe geregend maar over all viel het mee.