Tokio Japan 25 mei t/m 28 mei

25 mei zaterdag 2019 Amsterdam via Hong Kong naar Tokio Japan (zondag 26 mei)

Zaterdag om 8.00 u opgestaan. De laatste spullen gepakt en om 9.00 uur bracht José ons naar Schiphol. Erg aardig en een snelle service. Inchecken en security gingen snel. Om 9.45 u zaten we al in de ABN/AMRO lounge te genieten van ontbijt en lekkere koffie. Om 13.00 u vertrokken we bijna volgens schema. Het waren Chinese maatjes in het vliegtuig, niet erg veel ruimte. We vlogen over de Baltische Staten, Rusland, Mongolië en China naar Hong Kong. Allebei weinig tot niet geslapen. Lunch en breakfast aan boord gehad. Onderweg nog wat turbulentie. Naast Renée zat nog een Chinese reisleider die net  met een groep in 7 dagen de Benelux had gedaan. Kwam uit Ghangzou en zat in de diamanten business. Kaartje met gegevens van haar gekregen voor als we nog eens die kant zouden opgaan. Om 5.50 u (11.50 u Nederlandse tijd) geland op Hong Kong AirPort na vlucht van bijna 11 uur. Groot vliegveld, we waren hier al eens 13 jaar geleden geland voor onze reis in het westen van China. Om 9.05 u aansluitende vlucht naar Tokyo. Dus even hangen op een inmens vliegveld, net allemaal een maatje groter dan Schiphol.

Met 1 uur vertraging vertrokken we richting Tokyo. Ook hier turbulentie en geland om 14.45 uur. Van Hong Kong tot Tokio was het ongeveer 4 uur vliegen. Was erg warm. Aanvliegroute over relatief vlak landschap. Japan heeft 126 mln inwoners, is 3000 km lang en heeft een oppervlakte gelijk aan Duitsland. Het vliegveld wordt verbouwd ivm de olympische spelen van volgend jaar. Was dus een beetje behelpen. Drukte viel reuze mee. Na paspoortcontrole verzamelen van de groep. Nog even geld uit de muur gehaald en naar buiten richtinbus. Lekker benauwd en helemaal niet druk! Had me dat heel anders voorgesteld. In ongeveer 2 u tijd naar hotel gereden. In begin alleen maar lage bebouwing en relatief veel groen later meer in het centrum van Tokyo gestapelde auto- en spoorwegen met hoogbouw. In bus kregen we al veel info, over gebruiken, programma, ed. Om 18.00 u op kamer en toch wel een beetje brak van een lange reis. Zometeen naar buiten om te eten in een van de vele restaurantjes en metropasjes kopen. Groot hotel met prima kleine kamer en badkamer met wc incl. verwarmde bril, sproeiinstsllatie en föhn. Schijnt standaard te zijn!

Om 19.00 u met groep richting station Ikebukuro. Groot trein en metro station in de buurt van het hotel. Eerst kaart voor OV in geheel Japan gekocht voor iedereen. Consensus is een dingetje dus dat duurde. Ook moest onze reisbegeleidster nog een telefoonkaart kopen en dat duurde ook. In de tussentijd lopen hordes Japanners vanuit het metro station de straat op. Het was nog steeds erg warm. De winkels zijn nog open en het is hartstikke druk op straat. Veel verlichting en reclame. De straten zijn brandschoon en keurig aangelegd. Voor ons als toeristen erg prettig. Op zoek naar restaurant voor 17 personen. We vonden iets maar bleek pizzzaria te zijn, verder gelopen en ander restaurantje ingegaan. Bleken alleen maar visgerechten te hebben helaas. Veel TL verlichting.   Wat gegeten en een biertje.Daarna weer door buurt gelopen en gekeken naar drukte en hoeveelheid mensen . Om 21.30 u terug in hotel en omgevallen op bed om te gaan slapen.

27 mei maandag, Tokyo

Vandaag eerste volle dag in Tokyo. Goed geslapen. Zo’ n reis hakt er wel in. In winkeltje op bagage grond van hotel brood en drank gekocht en op kamer opgegeten. Goede en makkelijke service. Om 9.00 u verzamelen in lobby. Eerst nog aan receptie doorgegeven dat ze kamer niet hoefden schoon te maken (green deal). Hiervoor krijg je 500 yen terug! Doen we morgen weer. Daarna met groep naar Ikebukuro station. Altijd weer een puzzel onder juiste metro te vinden. Het systeem hebben we nog niet helemaal onder de knie. Er komen treinen en metro’s bij elkaar op het station. In principe hebben we één kaart hiervoor gekocht. Er wordt door verschillenden openbaarvervoer exploitanten gereden. Er rijdt een trein in een cirkel rondom het centrum van Tokyo. Rit duurt 1 uur. Dan ben je dus weer terug. Daarnaast allerlei metrolijnen. In het ondergrondse doolhof die de lijnen met elkaar vinbindt alleen maar winkeltjes en restaurants. Alles erg schoon en keurig. Geen rommelwinkeltjes maar ook dure boetiekjes. Natuurlijk weer veel Japanners. Wat een hoeveelheid mensen. Ik snap niet dat ze in Amsterdam zeuren over drukte. Op de trappen roltrappen zijn de voetgangersstromen gescheiden. Links staan rechts doorlopen. Loop niet tegen de stroom in! Toch redelijk snel onze trein gevonden. Het perron op en daar netjes opstellen bij het schuifhekje dat opengaat als metro stopt. Deur metro sluit precies aan op dit schuifhek. Eerst iedereen eruit en dan pas iedereen erin, keurig achter elkaar. In metro wordt niet gepraat, je kijkt of op je smartphone of in een boek. Andere mogelijkheid is slapen. De afstand tussen ieder station is ongeveer 2 minuten rijden, natuurlijk precies op tijd. In de metro alle teksten in Japans maar ook Engels. Dat maakt het weer makkelijk.

Uitgestapt bij halte Nippori, vlakbij een uitgestrekte begraafplaats. Grappig begin van onze kennismaking met Tokyo! Deze begraafplaats Yanaka genaamd, bevat veel oude maar ook recente graven en is mooi gelegen in een groene omgeving. Alle graven zijn kleine tempeltjes. Soms bloeien de azalea’s nog. Een rust binnen een hectische stad. Door oudere mannetjes wordt met bezem en schaar gewerkt om grasrandjes en paden schoon te houden. In Nederland zou een lompe veegmachine rondrijden, hier niet. 

Vervolgens door Ueno park gelopen. In dit park ligt een aantal van de belangrijkste musea van Tokyo. De temperatuur steeg al aardig, het was warm en benauwd. Bij het metrostation van Ueno gezocht naar de goede om richting Asakusa voor bezichtiging Senso-Ji tempel. Dit heiligdom ookwel Asakusa Kannon genoemd is genoemd naar een Boeddhistische godin van genade. In 645 richtte de heilige Shokai hier een tempel op. In 1657 kwam hier een vermaakswijk tot bloei waardoor de populariteit van de tempel toenam. In 1923 is de tempel bij de grote aardbeving verwoest en werd herbouwd. Tijdens de bombardementen in WO 2 is die wederom zwaar beschadigd. Het is een zeer fraaie tempel met veel commerciële winkeltjes. Hele gezinnen gekleed in kimono komen hier bidden. Denk niet dat hier een serene rust heerst, in tegendeel. Veel gegok en trekken of dobbelen van geluksnummers. Mooie aangelegde Japanse tuintjes. Zeer de moeite waard al was het alleen al om die talloze Japanners. Daarna naar de Samidi rivier gelopen en op de boot gestapt voor een 35 min durende tocht richting Hamarikiapark. Mooie tocht over een van de rivieren van Tokyo onder vele bruggen door en tussen hoogbouw. Het park met een oppervlakte van 25 Ha in in 1645 aangelegd voor de familie van de shogun die er op eenden jaagde. Middenin staat een fraai theehuis. Alles weer in perfecte Japanse stijl. Op een rustig plekje wat gedronken en bijgekomen van de hitte. Daarna richting Ginzawijk, een wijk met zuur dure warenhuizen en andere winkels. Bij het naar buiten gaan van het park kwamen tientallen Japanners met helm op in wit overhemd aanlopen, keurig in de rij natuurlijk. Hoe, wat waar, was ons niet duidelijk. Dat zou het pas ‘s avonds worden wanneer we met Alexander, een zoon van een oude school vriend van Renée, die in Tokyo woont, zijn gaan eten.

De Ginzawijk (zilver) dateert van 1612. In 1872 is de wijk verwoest door een brand en weer opgebouwd met medewerking van een Engelse architect in rode baksteen. Momenteel doet alleen het stratenpatroon hier nog aan herinneren. De ene na de andere luxe winkel kan je hier vinden. De warenhuizen zijn uitermate chique. Men zegt dat Japanners zich speciaal kleden wanneer ze hier gaan shoppen. Aan personeel geen gebrek en allemaal weer even netje en behulpzaam. Op de straten is geen papier of rommel te vinden. Niemand loopt door rood bij oversteken. We zijn nog even het warenhuis Mitsukoshi ingelopen. 12 verdiepingen........

Vandaar door naar Tokyostation. We kwamen aan de achterzijde en maar wilde door voorkant graag zien omdat die geïnspireerd zou zijn op Amsterdam CS. We konden geen doorgang vinden, alleen wanneer je door poortjes zou gaan. Uiteindelijk een agent gevraagd naar de weg. Dat moet je dus niet doen. Japanners kunnen geen nee zeggen, met telefoon en Google translate en onze getailleerde kaart alles uitgelegd. Collega 1 weet het niet. Uiteindelijk valt de yen en wij lopen van links naar rechters, trap op, trap af en uiteindelijk, zowaar de voorkant. Hartelijk bedankt, dat betekent een paar keer buigen, en wij naar buiten om foto’s te maken. Inderdaad net Amsterdam CS. Terug naar binnen en onze metro gezocht. Dat bleek toch weer een hele puzzel. Wat een metrolijnen, treinen en shikansen komen hier bij elkaar. Uiteindelijk gevonden en richting Shinjuku. Dit is het drukste metro/treinstation ter wereld. Dagelijks stappen hier 2 mln mensen in en uit. Aan de westzijde liggen kantoren waar 250.000 mensen werken. Aan de oostzijde is een zeer gezellige wijk met bruisend nachtleven. We hebben daar bij Starbucks buiten (!) koffie gedronken en daarna door wijk gesjouwd. Er was een zeer intiem tempeltje omgeven door wat bomen gemiddeld van de hoogbouw. Daarnaast waren een aantal steegjes ( Golden Gai) met kroegjes waar niet meer dan 10 mensen tegelijkertijd binnen konden zijn. Erg grappig. Terug naar metro en in avondspits richting hotel. Nu weten we wat overvolle metro’s zijn en mensenmassa’s die over perrons en ondergrondse gangen hun weg zoeken. Op de perrons mannen met petten die de stromen in goede banen leiden en zorgen dat deuren dicht gaan. Om 18.45 u terug in hotel waar we ee app van Alexander kregen dat hij al om 19.00 u bij ons kon zijn! Geen tijd om uit te rusten maar meteen weer naar de lobby om met hem te gaan eten. Het werd een bijzonder interessante en gezellige avond.

Om 19.00 u was Alexander in hotel. Hij werkt al 3 1/2 jaar voor l’Oreal in Japan en woont dus in Tokyo. In de buurt van ons hotel op 4e verdieping in restaurantje gegeten. Bijna alle restaurantjes in Tokyo zitten of in kelders of op verdiepingen. We gingen een soort BBQ aan tafel. Midden in de tafel zat een gascomfort waarop je kunt BBQen. Bier besteld en Alexander het vlees. We kregen een slabber om en als je nog jassen of tassen bij je had werden die ook ingepakt ter voorkoming van vlekken. De airco stond volop aan terwijl het gas van de bbq volop zijn best deed. Lekker efficiënt. We hebben zeer genoegelijk zitten praten over zijn belevenissen in Japan en hoe het hier allemaal werkt. Het is teveel om dat allemaal nu op te schrijven. Ik zal gedurende deze vakantie op zijn verhalen terugkomen. 

We hebben voortreffelijk gegeten, vlees van Japanse runderen, goed dooraderd en daardoor onwijs mals. Ik denk dat we vanavond het lekkerst en best gegeten hebben van onze vakantie. Nog even terugkomen op demagnetiseer met helmen van deze middag. Dit was een aardbevingsoefening. Twee keer per jaar hebben alle bedrijven een dergelijke oefening. Alexander heeft onder zijn bureau allerlei spullen liggen ipv een aarbeving, zoals helm. Hij heeft ook een app op zijn telefoon die hem 8 sec voor een aarbeving waarschuwt. Afgelopen zaterdag was in Tokyo nog een beving met kracht 4. Hij is er inmiddels aan gewend. 

Japanners zijn dus erg gehoorzaam en volgzaam en onderdanig. Geen creativiteit. Daarom werken er bij hem heel veel buitenlanders waaronder heel veel Chinezen. Zijn business zit voornamelijk in China alwaar hij groeicijfers realiseert van bijna 300% per jaar! Ongelooflijk. Hij heeft een Japans arbeidscontract en kan dus niet ontslagen worden. Het enige dat zijn werkgever kan doen is hem overplaatsen naar een andere stad. Dat is eigenlijk de enige manier om van iemand af te komen. mensen  blijven dus voor 40 jaar bij dezelfde baas werken. Je werkgever is je familie. Als je trouwt dan is je baas de eerste die een toespraak geeft. Als je baas een biertje gaat drinken MOET je mee anders zal je niet promoveren, etc. 

Wonen in Japan is prachtig, het is er veilig, het is goed georganiseerd, het is er schoon, maar toch, Japanners discrimineren heel erg al zullen ze het nooit zeggen. Hij zal daarom ook nooit lang meer blijven. Je blijft een buitenstaander in de ogen van een trotse Japanner. De etiketten, omgangsvormen zijn verschrikkelijk. Je doet het nooit goed. Een Japanner zal nooit “ nee” zeggen. Er wordt altijd omheen gedraaid. De volgende, na de meeting waarvan je dacht dat alles goedgedaan was, hoor je via via dat dat toch niet het geval was. Bij belangrijke zaken moet je vooral niet de portier vergeten. Met iedereen consensus, en als die er is, ja dan gaat het.

Als je met je baas een biertje drink dan hou je je gla anders vast dan wanneer je met vrienden drinkt. Wie trakteert, schenkt in en waag het niet zelf bij te schenken. Weet ook wie je als eerste inschenkt!

Ik kan zo wel door blijven gaan maar ik wil deze mooie maar ook interessante dag nu afsluiten, we hebben voortreffelijk gegeten en tot onze verrassing werden we door Alexander ook nog vrijgehouden. Daarom nog maar op een drankje getrakteerd, hij alcohol vrij bier en wij Saké. Wat was deze lekker, goed zacht van smaak en lekker fris. Er staat op de fles een percentage (nee niet alcohol) dat aangeeft hoeveel van een rijstkorrel gebruikt wordt. Hoe minder van de rijstkorrel gebruikt wordt hoe hoger het percentage dus beter. Alleen het binnenste en dus beste van de korrel levert de hoogste kwaliteit. 

Om 23.30 u lagen we uitgeput in bed. Wat een dag en wat een indrukken.

28 mei, dinsdag excursie naar Kamakura

Om 8.30 u opgestaan en broodjes beneden in supermarktketen haald. Op kamer opgegeten. Het was zwaar bewolkt weer. Om 9.00 verzamelen voor dag excursie naar Kamakura, in de 13 e eeuw de keizerlijke hoofdstad van Japan. Het plaatsje ligt op ca 40 km buiten Tokyo en we gingen met metro/trein. In feite reis je alleen maar door de aglomeratie van Tokyo, alleen de laatste paar km door groene bossen en weilanden. Kamakura ligt aan de oceaan en wordt aan 3 zijden omgeven door groene heuvels.

Het was wederom een avontuur in de ochtendspits met metro in Tokyo op pad. Onze metro had 15 rijtuigen. Er zijn zelfs dubbeldeks metrorijtuigen. De eerste 15 min was het weer erg druk, niet zitten maar staan, daarna werd het beter. Er liggen wel 8 sporen naast elkaar. Weinig gaat ondergronds (vanwege aardbevingen?). NS en ProRail moeten hier eens langskomen. Wat is Utrecht CS toch maar een klein stationnetje. Van de andere kant: iedere dag deze drukte is ook geen pretje.

Om 10.45 u waren we in Kamakura, althans een voorstadje, waar we zijn uitgestapt. Het begon een beetje te regenen! In Kamakura zijn veel Boeddhistische en Shintoistische tempels te bewonderen. Doel was om middels een ca 2 uur durende wandeling langs tempels door de groene bossen uit te komen bij de Daibutsu tempel met zittende Boeddha. Eerst nog een kop koffie gedronken en daarna met deel van groep gaan wandelen naar de eerste tempel, de Jochi-Ji tempel. Een mooie in een groene omgeving gelegen tempel met verschillende graven. Hij is gebouwd in 1281 als nonnenklooster. Omdat in die tijd alleen mannen mochten scheiden, mochten ook vrouwe, na 3 jaar hier te hebben gewoond, ook scheiden. Het wordt daarom ook wel de scheidingstempel genoemd. Wederom zijn alle tuinen prachtig Japans vormgegeven. Na een kort bezoek verder gewandeld. Gelukkig beschermde de bomen ons tegen de regenbuien. Het was warm, we hadden geen regenjassen of anderszins bij ons. De trail ging redelijk op en neer en halverwege kwamen we weer bij een tempel, minder interessant. Hier kon je aardewerk bakjes kopen en tegen een speciale steen kapot gooien als symbool voor het verwijderen van slechte ziekten. Dit alles wel tegen betaling natuurlijk. 

Verder door de mooie bossen naar het eindpunt gelopen door steeds meer regen. Het eindpuntwas de Daibutsu tempel met een uit 1252 zittende bronzen Boeddha van 13,5 m hoog. Denk nooit in Japan dat je ergens alleen bent, dus ook hier niet. Naast alle Japanners met parapluutjes ( het regende immers flink) waren er ook nog echte toeristen. Een drukte dus. Het beeld heeft vloedgolven, oorlogen, aardbevingen en branden overleefd en is nu voorzien van schokdempers. Een mooie tempel. Daarna wilde de groep gaan lunchen, wij niet want we hadden nog de Hasa-Deratempel op het program staan. Deze lag vlakbij en door de regen ernaar toe. Ook hier veel Japanners en dito kinderen. Deze tempel herbergt een 11 koppige Boeddha van genade. Deze symboliseren de 11 karakters van de boeddha. Een houten beeld waar geen foto van gemaakt mocht worden. Er is ook een grote soetra, een ronddraaiende gebedsmolen en een klok uit 1264. Er is ook een boeddha gewijd aan Jizo, de beschermer van de kinderen, vandaar de drukte. Ook hier weer families en jonge stelletjes in kimono op bedevaart. Al met al erg mooi tegen de heuvels aan gelegen met uitzicht op de oceaan. Jammer van de regen. De tuinen zijn weer prachtig. Aan de rechterkant nog een grottencomplex met gangen waar beeldjes stonden. Zeer de moeite waard. Daarna ergens slechte koffie gedronken en langs oceaan door regen we wind weer naar stationnetje gelopen alwaar we om 17.00 u vertrokken.

De metro werd allengs weer voller en voller. Iedereen gebiologeerd kijkend op mobiel. Om 18.10 weer bij ons station en door drukke winkelstraat met schreeuwende lichtreclames naar hotel. Fascinerend hoe het allemaal hier z’n gang gaat. Op het plein voor het metro station achter glazen ruiten staan tientallen mensen te roken. Op straat mag het niet maar in deze half open ruimte kennelijk wel. Terug op hotelkamer aan verslag gewerkt en biertje gedronken. Daarna op zoek naar restaurantje. In een kelder heerlijk gegeten, verschillende soorten gegrilde stukjes vlees, variërend van kip, kippenlevertjes tot eend met verschillende sausjes. Vooraf een salade met kip en heerlijke dressing. Erbij een biertje, oh ja en nog een. Een heel goede keuze met kwalitatief erg goed vlees. We zaten aan een soort bar waar voor onze ogen de kok het vlees grilde.

Terug in hotel nog goede koffie en cappuccino gedronken. Op kamer verder gewerkt aan verslag.

De vooruitzichten voor morgen zijn niet zo goed maar er staat nog van alles op het programma. Ik blijf het een zeer boeiende stad vinden.