11 november vrijdag, Wellington

Om 8.15 u opgestaan en op de kamer simpel ontbeten. Thee en jus d'orange met gekochte boterhammen van gisterenavond. De koude wind was wat gaan liggen en het was bewolkt. Om 9.45 u richting stad gelopen. We zitten erg centraal, direct aan het havenfront. Eerst hier wat langs gelopen, langs het muziektheater en bibliotheek naar het meer commerciële gedeelte met winkelstraten, waaronder Featherstonstreet waar de tandarts zit en we even gingen checken of afspraak nog staat. Dat klopte allemaal dus prima. Doorgelopen naar de Cathedral Church of St Paul. Dit is een  vroeg Engelse kathedraal in gotische stijl aangepast aan de omstandigheden en de materialen van de kolonie. In 1866 is de kerk gereed gekomen en is volledig van hout gemaakt. Erg mooie kerk. De kerk ligt in het gebied waar ook het parlement en presidentszetel is gelegen. Verder ook veel overheidsgebouwen zoals de Nationale Bibliotheek waar het manuscript van de onafhankelijkheid is tentoongesteld. Een groot gebouw waar je vrij doorheen kunt lopen en allerlei tentoonstellingen kunt zien. Koffie gedronken en daarna de er tegenover gelegen Wellington Cathedral of St Paul bezocht. De kerk is uiteindelijk na een lange bouwperiode in 1998 gereed gekomen. Het is opgetrokken in neoromaanse stijl. Erg steriel van binnen. Het heeft een aantal mooie gebrandschilderde ramen. Daarnaast is een oud houten kapelletje (de Lady Chapel) in de kerk teruggebracht. Daarna langs het parlementsgebouw gelopen en hadden helaas geen tijd om die te bezoeken ivm de tandarts. Ik was er om 12.15 en ging om 13.15 u weer de deur uit met een 1/2 kies minder en een noodvulling. De stoel die er stond was vooroorlogs maar ik denk dat hij het goed gedaan heeft. $NZ 225 maar dan heb je ook wat. Daarna over de Lambton Quay, de winkelstraat, richting Te Papa Tongarewa (plaats met schatten) gelopen, het grote Nationale museum. Eigenlijk is Wellington wel een gezellige stad met een ratje toe aan gebouwen in verschillende stijlen en grootte. Het begon inmiddels te regenen dus museum ingevlucht. Het museum is in 1998 geopend als begin van de reconstructie en herontwikkeling van het havenfront. Het museum vertelt de verhalen van alle culturen uit NZ. Het is 3 voetbalvelden groot en gratis toegankelijk. Helaas was deze dag de afdeling van de Maori gesloten. We zagen wel een fraaie uit hout gesneden maori kano bedoeld voor de oorlog. Daarvoor kwamen we eigelijk. Wel was er nog een zeer interactieve afdeling over "Native", waaronder de onderwerpen: klimaat, aardbeving, tsunami, vogels en vissen. Wellington ligt op 400m van een grote breuklijn  ik heb het idee dat er momenteel veel bouwactiviteiten zijn om de gebouwen aardbeving proof te maken. Op zich was dit een mooie tentoonstelling. Ook hier nog even koffie gedronken en nadat we op het dak in de regen over Wellington hebben gekeken, naar de bushalte city aangelegde tuinen, een soort doorsnede van de verschillende plantensoorten die in NZ voorkomen. Daarna door de regen naar hotel en even op bed gelegen. Deze avond wat vroeger gegeten in een zeer smakelijk restaurant. We hadden deze avond via een lifestream verbinding het trieste afscheid van de moeder van Renée die plotseling afgelopen maandag was overleden. Dat heeft de afgelopen dagen ons programma redelijk bepaald omdat we voor het duivelse dilemma stonden om onze reis af te breken of niet. We hebben, na goed overleg met het thuisfront, gekozen om onze reis af te maken. Vanavond hebben we dus om 22.00 u NZ tijd en 10.00 u NL tijd het afscheid bijgewoond. Daarna nog even nagepraat en gaan slapen. Het was wel een mooie afsluiting van een emotionele week.