21 november maandag 2022 Waipu

Vanochtend om 7.45 u opgestaan, heerlijke nachtrust gehad. Er was nog 1 Nederlands stel in de B&B, ook via TravelEssence. Ontbijt bestond uit vers fruit, muesli, yoghurt en toast met jam én cappuccino, wat opmerkelijk is. Om 9.45 u weggegaan richting Waipu Cave. Ik had het gezien op Google en dat leek ons wel wat. Het was zwaar bewolkt en 20 Gr. Onderweg stonden soort agaveplanten met rode bloemen te bloeien. Daar aangekomen was al snel merkbaar dat het de laatste tijd flink geregend had en het verhaal van de eigenaar van de B&B over de zware klei hier klopte. Het was erg erg drassig en bij binnenkomst van de grot waar een beekje doorheen kabbelde was het eigenlijk te glad en ook te donker (we waren niet goed voorbereid) om verder te gaan. Ook het dal waar de grot inlag en het pad dat daar doorheen liep was niet te doen. Helaas, omgekeerd en terug naar de auto. Terug gereden naar Waipu waar we het plaatselijke museum hebben bezocht. Het plaatsje kent een aardige geschiedenis. Het begint eind 1780 toen de Engelsen in Schotland de Schotten probeerde te “onderwerpen”. Een aantal Schotten wilde dit niet. Aan de westkust was een zekere Norman McLeod, een zeer gelovige jongeman weigerde zich te onderwerpen en wilde alleen Gods woord volgen. Hij was zo’n begenadigd priester dat hij in Schotland veel volgelingen kreeg. Uiteindelijk is hij, samen met zijn volgelingen (ruim 800 mannen en vrouwen) richting Nova Scottia getrokken (Canada). Hier hebben zij zich gevestigd onder de barre omstandigheden van het klimaat. Maar Normans McLeod zijn preken bleven mensen aanspreken en hij zorgde voor onderwijs voor de kinderen van de gemeenschap en voor gerechtigheid. Na een paar jaren kreeg hij van God het signaal dat deze plek niet de juiste was en hij is (in etappes) met zijn gemeenschap via Kaapstad en Melbourne naar NZ getrokken waar ze zich uiteindelijk in Waipu hebben gevestigd. De grootste Schotse gemeenschap van NZ woont nog steeds hier. In 1854 is McLeod in Waipu gestorven. De genealogie van alle Schotten in NZ wordt hier nog bijgehouden, een mooi verhaal. In het museum zagen we gepolijste stenen en sieraden van de gom  van de Kauriboom. Daarna naar Waipu cove (niet Cave) gereden voor een costal walk langs de zee naar de rotsen die zouden doen lijken op de rotsen bij Punakaiki. Eerst geluncht in het restaurant waar we vanavond ook zouden gaan eten. Daarna de walk gedaan, echter ook vanwege de slechte weersomstandigheden van de laatste tijd was ook deze route afgezet. Ik heb het toch nog even geprobeerd maar ook hier maakte de klei, de gladheid en het water de tocht onmogelijk. Ik heb de rotsen bereikt en wat foto’s gemaakt maar het was geen fijne tocht. Mijn schoenen staan nu nog te drogen en zijn 1 kg zwaarder vanwege de klei. Die moet eraf anders is de bagage voor de terugvlucht te zwaar😀. Daarna doorgereden naar Mangawhai, waar een klein ambachtelijk chocolade fabriekje is en werd aanbevolen door onze B&B eigenaren. Het was inderdaad een klein fabriekje met een grote chocolade shop en een cafeetje. Wat dingetjes gekocht en weer terug naar huis. Om 15.45 u waren we weer thuis. Het was een korte dag, maar 2 programma onderdelen gingen niet zoals gepland. Op onze kamer lekker aan getut en wat gerust. Om 18.25 u hadden we gereserveerd in het restaurantje in Waipu Cove. Het was een soort strandtent met uitzicht op de zee. Goed dat we gereserveerd hadden, het zat helemaal vol op maandagavond. Zoals ook al ‘s middags hebben we hier voortreffelijk gegeten, ik Snapper en Renėe een vegan gerecht met aubergine, walnoot, quinoa en een pita broodje. Weer eens heel iets anders. Ondertussen begon het weer flink te regenen. Houdt het nog op deze week?  Effin om 19.30 u weer thuis en beneden in de kamer met wederom een glas wijn dit verslag gemaakt. Morgen gaan we verder noordwaarts. Onze laatste etappe voordat we terug naar Auckland gaan 😕.