25 oktober 2022, Otago Peninsula

Nog even de belevenissen van gisteren afmaken. En terugkomst van supermarktketen en de thee die we gedronken hebben aan de borrel gegaan. Rode wijn uit NZ. Inmiddels klaarde het op maar was wel koud dus de houtkachel aangemaakt. Omdat we een open verbinding met boven hebben (onze slaapkamer met een super groot bed) gaat alle warmte naar boven, jammer van die eco logde want boven gaat wel een raam open. Voor de eerste keer zelf eenvoudig wat pasta gekookt. Met een glas rood smaakt dat prima. Heerlijk bij de houtkachel wat gelezen en om 22.00 u naar bed. Om de een of andere reden ben je dan gewoon moe.

vanochtend opgestaan, de zon scheen volop. Nu zie je dat dit toch wel een bijzonder huis is, aan alle kanten ramen en kijk je op de natuur. De glaswand in de douche naar buiten opengezet en zo in de zon , onder het genot van het gezang van de vogels, gewassen, wat een ervaring. Daarna ontbijt gemaakt en binnen in de zon heerlijk ontbeten. Om 9.00 u in de auto op weg naar het uiterste puntje van dit mooie schiereiland, het Royal Albatros centre. Hier zijn de Koningsalbatrossen te bewonderen en ‘s ochtends vroeg en ‘S avonds laat de geeloog pinguïns . We waren er te vroeg, de tent ging pas om 10.15 u open. De Albatrossen waren nog niet klaar voor de toeristen? We zijn maar teruggereden naar ons volgende doel Larnach Castle, het enige kasteel van NZ. Terwijl ik dit schrijf schenk ik me ook een glas Pinot Noir uit NZ in, vergeef me dus de type fouten. Het in Schotse stijl ontworpen kasteel/landhuis  met overdekte veranda’s werd gebouwd tussen 1871 en 1885. Bijna alle materialen zijn uit Europa aangevoerd, zoals marmer uit Italië, glas uit Frankrijk, keistenen uit Scandinavië, etc. De eigenaar en bouwer was William Larnach, een politicus, bankier en ondernemer. Het terrein beslaat ca 2 km2 en heeft hele mooie tuinen. Het interieur is gemaakt door Engelse en Italiaanse ambachtslieden. In 1967 heeft de familie Baker en verouderde en zeer verwaarloosde kasteel gekocht en is het aan het opknappen. Waarom de familie Larnach zijn vertrokken en alles zo in verval is geraakt wordt niet verteld. Wel is de familie Baker met ziel en zaligheid begonnen met de restauratie, wat zeker te zien is. Na bezichtiging van het landhuis nog wat koffie gedronken en daarna nog de tuinen bekeken. Het geheel ligt op een hoog deel van het schiereiland waardoor je prachtige vergezichten hebt over de baai, de zee en Dunedin. Daarna richting de botanische tuinen van Dunedin gereden. Deze staan onder meer bekend om zijn 3000 soorten! Rhododendrons. En in deze tijd van het jaar…… De rit ernaar toe is ook mooi. Otago peninsula is gewoon heel pittoresk, met zéér smalle weggetjes waar onze Mitsubishi maar net doorheen kan en om iedere bocht weer andere vergezichten met gele brem of andere bloemen. Aangekomen bij de botanische tuin was het (voor ons) een beetje onduidelijk waar de ingang was. Maar het is inmens  groot, tegen een berg, aangelegd park, vrij toegankelijk met verschillende thema’s. Het park is in 1868 aangelegd en vanwege de gevarieerde ligging tegen de heuvels met verschillende Micro klimaten uitstekend geschikt voor een diverse mix van planten. Wij waren dus geïnteresseerd in de rododendrons. En inderdaad, wat een weldaad aan bloeiende struiken. Het rook gewoon zoet naar de bloemenpracht. De regen van gisteren had geen kwaad gedaan. Alle kleuren van de regenboog, soorten van groot tot klein met daarbij magnoliabomen. Fantastisch met als decor een strak blauwe lucht. Deze botanische tuin was meer tuin in vergelijking met die van Christchurch wat meer een park was. Je kon er 3 wandelingen van ieder 1 uur doorheen maken, dat hebben we niet gedaan. Nog door wat andere delen van de tuin gelopen en daarna met de auto naar het centrum van Dunedin gereden. Geparkeerd en vervolgens naar het centrum gelopen. Dunedin heeft nauwe banden met het Schotse Edinburgh. Dunedin is namelijk de oude Gaelic naam voor Edinburgh. De Octagon, het 8hoekige plein is het centrum van de stad. Hier ligt de St Paul’s Cathedral aan, maar ook het Municipal Chambres. Op dit plein komen de belangrijke winkelstraten uit. Het plein ligt enigszins tegen een heuvel aan. Vanaf het plein heb je een mooi zicht op Dunedin Railwaystation, dat echter in restauratie was waardoor er weinig van te zien was helaas. Er wordt beweerd dat dit wel misschien het mooiste gebouw van het land is, maar daar hebben we dus geen menig over. Het is in 1906 gebouwd. Er vertrekken ook geen treinen meer vandaan, alleen met toeristisch doel. Het heeft slechts 1 perron.

De St Paul’s Cathedral was van binnen ook in restauratie vanwege een brand 2 jaar geleden aan het begin van de COVID. Jammer maar helaas. NZ heeft natuurlijk weinig historische gebouwen maar Dunedin had er toch wel een paar. Niet onaardig. Alleen wilden we nog ff in de zon op een terrasje koffie drinken maar dat lukte niet. Terrasjes, gezellig, in de zon, dat moeten we nog ontdekken. Via de supermarkt terug naar de auto, wat quiches en een pizza gekocht voor komende dagen (en wijn). Terug met auto in de hoop nog ergens een terrasje te scoren. Uiteindelijk doorgereden naar het Royal Albatros Centre maar ook daar geen koffie. Wel reservering voor morgen gemaakt. Terug naar ons huis waar het binnen heerlijk warm was. De wind (koud) trekt aan, dus niet buiten gaan zitten. Alle reacties weer gelezen op onze avonturen, leuk volhouden zeggen we ! De eigenaren van dit onderkomen vertrekken morgen dus we hebben de boel voor ons alleen, verse eieren gebracht evenals brood. Wij gaan zo eten.