26 oktober 2022, woensdag Otago Peninsula

Dank voor reacties, Renėe had beter opgelet bij de bezichtiging dan ik. Ze had gelezen dat Larnach Castle inderdaad in verval was geraakt agv recessie, tegenslag e.d.

Was een mooie quiz vraag voor onze volgers.😀

gisterenavond weer zelf gekookt, althans opgewarmd wat we hadden gekocht. Wederom bijtijds naar bed. Om de een of andere manier ben je gewoon moe. Vanochtend opgestaan weer van onze luxe douche gebruik gemaakt. Het weer was wat bewolkt maar beter dan voorspeld. Ontbijt gemaakt, eieren van de kippen uit de tuin met zelf gebakken brood door eigenaar met dito jam. Heerlijk. Om 9.45 u in de auto gestapt naar het Royal Albatros Centre. Dit is gevestigd op de uiterste punt van het schiereiland en heet Pukekura, genoemd naar de eerste Maori nederzetting hier in de buurt. Hier verblijven de Koningsalbatrossen, de enige kolonie op het vaste land. Sinds 100 jaar komen ze op deze plek. Oorspronkelijk was deze punt op het schiereiland bestemd voor de verdediging van NZ rondom beide wereldoorlogen en wemelde het hier van de militairen en een groot kanon. Na de ontmanteling hiervan is men zich gaan toeleggen op het in standhouden van deze albatrossen. In deze tijd van het jaar keren de vogels terug van hun wereldreis. Ze vliegen de Stille Oceaan over richting Hiri (Chili) om vervolgens onder de beide Kapen door te vliegen en weer terug naar NZ. In principe rusten ze nergens op het vaste land, alleen op eilanden onderweg. Wanneer de eerste Albatros rondom deze tijd terugkomt worden de klokken in Dunedin en het schiereiland geluid. Na het broeden duurt het ongeveer 10 maanden voordat het jong groot is en de reis kan aanvaarden. De spanwijdte van de vleugels bedraagt ca 3,5 m. Echt klapperen doen ze niet, daar zijn de vleugels te zwaar voor, ze maken gebruik van de luchtstroming om te surfen door de lucht. Om dat het vandaag redelijk windstil was zagen we maar weinig Albatrossen, ze waren verder op zee waar meer wind staat of zaten verscholen op het nest. Uiteindelijk lag er één redelijk vlakbij het observatorium waar wij achter ramen uitzicht hadden over het gebied. Ver beneden in zee zagen we wel nog wat zeehonden zwemmen. Dat was redelijk uniek. Verder waren er heel veel zeemeeuwen met rode snavels en rode poten en zwarte meeuwen shags genaamd ander vogelgespuis. Alles was onder gepoept en het rook er behoorlijk naar …. Jammer dar we niet meer Albatrossen zagen maar het verhaal was interessant en die ene die op zijn nest zat was mooi. Het is en blijft natuur en dat heb je niet op bestelling. Hetzelfde geldt voor de Dwergpinguins. Deze komen hier ook voor maar foerageren overdag in zee en komen 's avonds weer aan land. Om 11.30 uur was de rondleiding klaar. Ik dacht dat we ook nog de oude catacomben van het fort zouden zien maar dat was een andere excursie. Nog wat koffie gedronken en terug naar de auto. Via Otakou, een Maorinederzetting vlak in de buurt (en wat verengelst Otago betekent, de naam van de provincie waar we nu zijn). Hier bevindt zich een kerk en gemeenschapsgeld dat in 1840 werd gebouwd ter ere van de honderdjarige ondertekening van het Verdrag van Waitangi. Nu komen we bij de geschiedenis van NZ. Dit verdrag is de stichtingsoorkonde van NZ, het is de overeenkomst tussen de Engelse regering en de Maori, waar tegenwoordig de raciale betrekkingen binnen het land op zijn gebaseerd. De Maori gaven koningin Victoria het recht om land te kopen waarvoor zij in ruil alle rechten en privileges van de Britse onderdanen zouden ontvangen. Er ontstonden misverstanden over de precieze uitleg van het verdrag omdat er 2 versies van in omloop zijn, een Engelse en een Maori versie….. Deze kerk en gemeenschapszin waren dicht dus doorgereden naar huis. Vanwege slechte weersverwachting en ook omdat we een soort rustdag ingebouwd hebben, geen vol programma vandaag. Morgen weer een lange auto dag en vrijdag naar de fjorden met boottocht. Nog wel deze boottocht vanmiddag “gereconfirmeerd”. Fijn dat we op het vliegveld meteen een prepaid simkaartje hebben gekocht. Helaas gaat het vrijdag behoorlijk regenen zei de juffrouw aan de telefoon maar dat zou goed voor de dolfijnen zijn. Ieder nadeel heb z’n voordeel zullen we maar zeggen. Nou dan ga ik nu de houtkachel aanmaken en aan de borrel. De regen zet niet door maar op zich is het zeker geen straf om een middagje in dit heerlijke huis en omgeving te verblijven, met veel verschillende vogelgeluiden op de achtergrond.