28 oktober, vrijdag Milford Sound

Gisterenavond dus bijtijds ons bedje in, opgestaan om 6.30 u. Ontbijt, eindelijk geen eieren maar muesli met yoghurt en vers fruit. Heerlijk. Het was zeer bewolkt en het regende. Geen goed begin voor deze dag. Naar Milford Sound is het 120 km of 2 uur rijden. Milford Sound is één van de 14 fjorden van dit park. De weg is op de werelderfgoed lijst geplaatst vanwege zijn gevarieerde landschappen, zoals de bossen, de ruige bergen en de vele watervallen. Onderweg zijn er vele stop mogelijkheden om dingen te zien of te starten met wandelingen. Het eerste deel van de rit was regenachtig en mistig, uiteindelijk klaarde het toch nog wat op. De bergtoppen bleven wel verborgen. Onderweg toch gestopt voor wat foto’s van de prachtige natuur en sporadische vergezichten. Bij het mirror lake gestopt om de weerspiegeling van de bergen in het meer te kunnen zien. Dat viel gelukkig niet tegen. Er was zelfs wat blauwe lucht te zien. Verder ging de weg door de dichte bossen met varens mossen en andere vegetatie. Nog een stop gemaakt waar zelfs een Kea (Alpen papegaai die alleen op het Zuidereiland voorkomt) op het autodak kwam zitten. De weg kronkelde langzaam omhoog en overal kwamen watervallen naar beneden. Dat is het voordeel van de vele regen, het water moet naar beneden. Af en toe regende het weer, dan was het weer droog. In het dal waardoor wij omhoog reden lag nog sneeuw. Het landschap was ruig met af en toe een bergtop door de wolken. Op 20 km voor Milford Sound ligt de 1200 m lange Horner tunnel. Hier geldt één richtingsverkeer dat met verkeerslichten wordt geregel. Overigens werd op verschillende plekken aan de weg gewerkt en waren er vaker verkeerslichten om het verkeer te regelen. De weg was overigens prima. De tunnel lag op 540 m hoogte. Direct na de uitkomst daalt de weg naar het fjord en al afdalend kom je weer in het regenwoud. Onze auto geparkeerd en naar de boot gegaan. We hadden een 2 uur durende cruise op het fjord geboekt. Het was droog en het zicht redelijk. Het is een hele toeristische bedoeling. Er liggen wel 8 boten om toeristen rond te varen. De eigenaar van onze B&B vertelde dat in de zomer dagelijks 50 bussen en wel 1300 auto’s die kant op gaan. Om 11.10 vertrok de boot. De Milford Sound fjord is 16 km lang. Vlakbij het beginpunt ligt de Bowen Fall een waterval van 160 m hoog, de hoogste van deze fjord. Overal om je heen komt water naar beneden, een voordeel van de vele regen. De stijle wanden zijn begroeid met bomen, struiken of niet omdat het te stijl is. Het water is diep blauw. Af en toe komt de regen met bakken naar beneden maar zien we soms ook een top van een berg. Overigens maken de wolken en wolkenflarden het ook wel mooi. Onderweg zagen we nog wat dolfijnen en zeehonden. Ik weet niet hoeveel watervallen we gezien hebben maar het waren er héél erg veel. Ik denk dat we toch nog relatief geluk hebben gehad met het weer, tussen de buien door hadden we mooie uitzichten op de stijle wanden van de fjord en haar natuurkracht. Een aanrader voor iedereen die de intentie heeft naar NZ te gaan. Natuurlijk te veel foto’s gemaakt. Om 13.15 u waren we weer terug. Het begon nu pas echt te regenen en de wolken kwamen omlaag het fjord in. Op tijd terug zullen we maar zeggen….. Door de stromende regen teruggereden. Eerst weer omhoog richting tunnel en daarna weer langzaam de afdaling ingezet. Onderweg nog wat stops gemaakt bij bezienswaardige punten zoals Lake Marian. We hebben alleen het eerste deel van de track door de regen en het regenwoud gelopen naar een cascade. Het blijft mooi, de bomen die volledig bedekt zijn met mossen, de varens en vochtige struiken. Terug bij de auto besloten we maar terug naar Te Anau te gaan. Het regende te heftig. Om 16.15 uur terug in dorp. Hier kaartjes voor onze excursie voor morgen geboekt. Met de boot over het meer naar een grot waar gloeiwormen te zien zijn. We zijn benieuwd. De regen weet van geen ophouden en lake Te Anau blijft zich verstoppen in de wolken. Terug naar B&B.