5 juni, woensdag Kyoto naar Koyasan

Om 6.45 u de bagage ingeleverd bij de receptie van ons goede hotel. Die zijn we dus 2 dagen kwijt. Om 8.00 u met handbagage voor 2 dagen naar treinstation. Eerste gedeelte ging met express trein naar Shin Osaka, een heel groot treinstation in Osaka dat groot genoeg is voor voor de Shinkansen. Je loopt je hier een partij dikke oren door alle ondergrondse gangen gevuld met winkeltjes en horeca om vervolgens bij de metro te komen die ons in Osaka naar station Mambo zal brengen. Ritje van 15 min. Station Mambo is zo mogelijk nog groter. Ik denk dat we wel 10 min onder de grond gelopen hebben om van het aankomstpunt met de metro naar het volgende treinstation van exploitant Nankin te komen. Hier aangekomen wederom een enorme shoppinghal in verschillende lagen. De trein zou om 10.00 u vertrekken voor een rit van bijna 90 min weg uit Osaka de bergen in. Koyosan ligt op ongeveer 811 m.

Het eerste deel was dubbelsporig, na verloop van tijd toen we uit de bebouwing geraakten enkelsporig. De machinist zijn hokje beslaat maar de helft van de voorkant van de trein dus op stoel 1 kan je vooruit kijken. Unique. Daarnaast heeft de machinist ook grappige gebaartjes, zi wijst hij een aantal keren gedurende de rit vooruit. Waarom weet ik niet. Ook maakt hij gebaartjes metzijn hand naar links of naar rechts. Leuk te zien. Alles gaat keurig volgens protocol. Hij heeft witte handschoentjes aan en knikt of maakt buigingen naar personeel. Zo ook de conducteur die bij binnenkomst van de coupé en bij weggaan een diepe buiging naar de passagiers maakt.

Om 11.30 u aankomst op de berg op het eindpunt, vanuit hier met een cablecar naar boven. Boven aangekomen met bus het laatste stukje door Koyosan naar onze tempel/hotel gegaan. 

Nu even de geschiedenis van dit grappige plaatsje. In 804 stak Kobo Daishi de oceaan over naar China op zoek naar Boeddhistisch onderricht. Hij is teruggeroepen en in 819 vestigde hij hier en is hiermee de grondlegger van het Shingon Esoterisch Boeddhisme geworden. Nog steeds is Koyasan het hoofdkwartier van deze belangrijke school binnen het Japans Boeddhisme. Het klooster en begraafplaats staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. Er bevinden zich een religieuze universiteit en 120 tempels, waaronder ook het mausoleum van Kobo Daishi. Het hele dorp ligt in de bossen van cederbomen die wel 50 m hoog zijn! 

Na aankomst in ons onderkomen, schoenen uit en met sloffen aan door complex. We hebben een kamer met van die papieren wanden dus heel erg gehorig. 2 matrassen op de grond en op de gang wc/douche. Wel weer tv op kamer. Grappig.

Eerst een lunchtentje gezocht en wat noodlesoep gegeten. De temperatuur was goed, zonnig. Daarna zijn we richting Danjo Garan tempel (grote tempel) gelopen. Hier de grote rode 2 verdiepingen tellende Stupa (Konpon Daito) gezien. Het was een van de eerste bouwwerken van Kobo Daishi maar zoals veel hier, is alles een aantal keren compleet verbrand. Deze Stupa is in 1937 weer herbouwd. In de Stupa een grote Boeddha met eromheen nog 4 stuks. 

Op het binnenterrein staat de Kongo, de grot hal. Deze hal is het laatst in 1926 afgebrand en herbouwd in 1934. De grote poort of Chumon is pas in 2015 herbouwd nadat het in 1843 door brand was verwoest. Al met al een mooi complex prachtig tussen de cederbomen gelegen. Daarna naar het mausoleum Kongobuji Tempel. Het origineel stamt uit 1593 en herbouwd in 1863. Het is een mooi groot gebouw met een aantal ruimten afgescheiden door schuifdeuren met mooie Japanse afbeeldingen beschilderd. Helaas geen foto’s. De kamers haden natuurlijk weer de verschillende bestemmingen zoals, ontvangst, rituelen, etc. Eromheen weer de typisch Japanse tuin met kiezelsteentjes in golfjes geharkt en keurig geknipte boompjes. Er stonden ook rodondenderons maar die waren helaas uitgebloeid. Daarna terug richting hotel maar toch nog eerst naar de begraafplaats. Hier liggen meer dan 200.000 mensen begraven. Het is werkelijk, hoe raar ook gezegd, een mooie begraafplaats tussen de eeuwen oude cederbomen. Het idee is dat Kobo Daishi niet is overleden maar in een (eeuwig durende) meditatie zit. Op het moment dat hij uit zijn meditatie komt zal hij iedereen die bij hem in de buurt is meenemen naar ...... Dat is de reden dat zoveel mensen vlakbij hem begraven willen worden.

Om 16.45 u terug bij hotel/tempel. Even aan verslag gewerkt en om 17.15 uur omgekleed in onze traditionele Japanse gewaden bestemd om bij avondeten te dragen bestaande uit een lange jas plus kort jasje Daaroverheen. Grappig iedereen van de groep in dezelfde kleren. We kregen typisch Japans vegetarisch eten, iedereen zat op knieën of anderszins en had 2 kleine tafeltjes voor zich met allerlei vegetarische hapjes. Het smaakte niet slecht. Rijst, bonen, soepje, gefragmenteerde groenten en thee. Nog foto’s gemaakt en daarna met deel van groep weer voor avondwandeling naar begraafplaats. Op deze begraafplaats staat ook een tempel/hal met 10.000 lampjes. Er wordt gezegd dat 2 van deze lichtjes al sinds de bouw in de 11e eeuw branden. Wij kwamen pas om 20.00 u bij deze hal aan toen die net gesloten was. Overigens zijn er enorme graven te vinden, gesponsord door bedrijven. Heel bizar om dit te zien, de oudste graven zijn het mooist. Langs de paden lantaarntjes die branden en daardoor een feeëriek beeld geven. Om 21.00 u terug bij hotel. Bij drankenautomaat nog biertje gedronken en op een bankje gezeten. Voor de rest is het alleen maar zitten op je billen, knieën of liggen. Erg vermoeiend. Om 22.00 u naar kamer en op matje gaan liggen slapen.