6 juni, donderdag Koyasan naar Osaka

Het is nu donderdagavond 20.30 u. Zijn net in Osaka geweest. Tokyo was nog te beschrijven, Osaka niet meer. Wat een stad met ca. 8 mln inwoners de 3e stad van Japan (12.064 inwoners per km2). Helaas blijven we hier maar 1 nacht. Maar laat ik beginnen met de ochtend in Koyasan. Tegen alle verwachtingen in goed geslapen op het dunne matje en de dunne muren. Om 6.20 u ging de gong, snel opstaan om om 6.30 u bij een ceremonie met Boeddhistische monniken te zijn. Waren net op tijd voordat de ceremonie begon. Twee monniken neuriënde bijna 55 minuten zeer aansprekende teksten waar we nu nog van onder de indruk zijn. Af en toe werd er op een gong geslagen of op een soort belletje. De monniken waren in trance zullen we maar zeggen, wij gebroken omdat we op de grond zaten. Daarna vegetarisch ontbijt, wederom op de grond gezeten. Inmiddels protesteerden onze ruggen, benen, knieën onophoudelijk. Het ontbijt was apart, geen bacon and eggs, maar soep rijst bonen groente in kleine schaaltjes met groene thee. Daarna onze bagage ingepakt en om 8.30 u dorpje ingegaan op zoek naar cappuccino. Uiteindelijk ergens gevonden en nog lekker even rustig op een stoel gezeten. De zon scheen volop en het werd warm. Koyasan is een mooi rustig in de bossen gelegen dorpje. Goed toeven als er meer stoelen te vinden zijn. Om 10.00 u vertrokken we bij ons hotel/tempel voor dezelfde reis als die van gisteren maar dan andersom. Eerst bus naar cable car, dan cable car en vervolgens trein naar Osaka, station Namba. Osaka heeft vele stations maar een paar zijn bijzonder groot, zoals Namba, Osaka/Umeda en Shin Osaka. Alle drie de stations zijn ware doolhoven onder de grond en hebben winkelcentra in 2 of 3 verdiepingen een veelvoud van Hoog Catharijne (eigenlijk is dit geen vergelijking want de maat is werkelijk onvoorstelbaar). Je kunt het je niet voorstellen, soms loop je wel 10 min als een mol onder de grond door gangen, passages, winkelgalerijen, etc. Je stapt over van trein op metro of andersom.

Van Namba met metro naar Osaka/Umeda en daar overgestapt op lokale trein naar station waar ons hotel bij ligt. Een kort ritje, met name alleen een lange brug over brede rivier overgestoken. Bij metrostation Juso uitgestapt en binnen 10 min om 14.00 u bij ons hotel (650 kamers). Onze kamer op 15e verdieping. Heerlijk weer een wc en badkamer, stoelen en echte bedden. Uitzicht op hoge torens en zien vliegtuigen voor het lokale vliegveld langs vliegen.

Snel wat spullen uit rugzak gehaald en plan voor de middag gemaakt. We besloten naar de Umeda Sky Building te gaan, 173 m hoog en op de 39e verdieping een prachtig panorama over de stad. Eerst weer met metro naar Umeda station. Wederom vergaapt aan de winkelcentra en passages rondom dit station. Na even zoeken de goede uitgang gevonden en richting gebouw gelopen. Je moet het zelf meemaken om te geloven hoe de Japanners hier met het openbare gebied omgaan, ingeklemd tussen hoogbouw en infrastructuur. Wat een kwaliteit. Na 15 min lopen bij gebouw aangekomen. Het Umeda Sky Building bestaat uit 2 aparte torens waar tussen ze op 165 m hoogte een grote schijf van 3 verdiepingen hebben geplakt. Van binnen is deze schijf hol. Dus als je boven staat kijk je in het midden naar beneden. Met lift omhoog tot bijna bovenaan. Vervolgens met roltrappen schuinomhoog van ene naar andere gebouw om in die schijf uit te komen. Daar nog met roltrap naar laatste verdieping. Eerst entree betaald, 1500 jen pp. Hier achter glas (met spiegelplafonds voor effect) naar uitzicht gekeken. Prachtig. Koffie gedronken. Vervolgens konden we nog het dak op en stonden dus buiten te kijken naar enerzijds de omgeving en anderzijds door het gat naar beneden. Weergaloos. De Japanners zorgden voor stemmige muziek, variërend van Bach tot Verdi en soms iets moderners. Hebben veel en ook gekke foto’s gemaakt. Na 1 uur naar beneden en rondom gebouw gelopen, hier hebben ze nog tuinen aangelegd met complete waterpartijen maar ook muren van wel 10 m hoog waaruit allerlei bijzonder planten groeien. Overigens is het gebouw door dezelfde architect ontworpen als het station in Kyoto. Het is gebouwd in 1993.

Daarna weer terug naar station gelopen en met metro richting Namba, om precies te zijn

Shinsaibashi. We zitten nu in één van de drukste winkelgebieden van Osaka. Er lag een juwelier van Van Cleef en Arples waar een diamanten ketting in de etalage lag van 30 miljoen jen (deel maar door 12,5!). Daarnaast een winkel van Louis Vuitton, niet 1 laag maar vele lagen. Ga zo maar door. Daarachter lag de winkelstraat voor het wat gewonere volk. Hordes mens, veel muziek en lichtreclames sierden deze overdekte straat op. De lengte was minimaal 500 m. Alle winkels hadden minimaal 2 maar vaker 3 verdiepingen. We waren opweg naar Dotonbori, de uitgaanswijk. Dwars hierdoor heen loopt een kanaal waarop rondvaartboten varen. Aan weerszijde grote houten voetpaden soms met terrasjes! De gevels zijn behangen met neonreclames. We hebben hier heerlijk buiten een biertje gedronken ons vergapen aan de dynamiek van deze inmense stad. Vervolgens doorgelopen. Zagen nog 2 mensen uit onze groep in een rondvaartboot zitten. Door deze wijk geslenterd op zoek naar restaurantje dat plaatselijke specialiteit serveert, Okonimiyaki, een soort pannenkoek met daarop ingrediënten naar keuze. In heel Japan maar zeker ook in Osaka zitten de restaurants op de  eerste drie a vier verdiepingen of huis op de allerhoogste. Zoek dus niet naar een gezellig tentje op de begane grond, want vaak beland je hoger. Nu zaten we ergen op de eerste verdieping aan een tafeltje met een bakplaat in het midden. Eerste salade vooraf besteld en toen voor Renée de specialiteit en ik een andere specialiteit met garnalen,vis en vlees. Voor Renée kwam dus de Okonimiyaki, geraspte kool met ei daarover heerlijke tomatensaus, vlees en kaas. Dat werd op de bakplaat gelegd, waardoor het nog iets doorbakte en warm bleef. Ik had de heerlijke noodles met vis/vlees met dito tomatensaus. Ook dat werd op de bakplaat gelegd. Met een schepje kon je je eten eraf halen en op een bordje leggen. Het was heerlijk. Biertje erbij, top.

Na afloop nog even door de hectiek van deze buurt gelopen en foto’s en filmpjes gemaakt. Je moet er zelf zijn om te ervaren hoe het eraan toegaat. Met metro weer terug naar hotel. We weten inmiddels al weer wat beter hoe het systeem werkt en konden onze weg dus makkelijker terug vinden. Om 20.30 u in hotel, moe maar voldaan. Tokyo is boeiend, maar omdat Osaka compacter lijkt, spreekt met dit meer aan. Morgen moeten we vroeg op omdat we om 7.30 u vertrekken richting Hiroshima.